Campeche - Kalem Jaa

17 juli 2018 - Tapijulapa, Mexico


Daar zijn we weer na 2 WiFi-loze dagen. Nog even terug naar eergisteren dus...
De dag begint goed, Bente is geslaagd voor haar Cambridge Engels! Tijd voor taart, waar dat moeten we nog even zien.
Om 8.15 lopen we weer richting de Calle 59 om een tentje te zoeken voor een ontbijt. We vinden een leuk terras en eten een stevig ontbijt, iets Mexicaans of fruit met yoghurt, honing en muesli. Erg lekker! Tegen 10.30 uur zitten we weer in de auto. We hebben vandaag een flinke reis voor de boeg. 6 uur door het binnenland of 6,5 uur via de kust. We kiezen voor de laatste optie. Het eerste stuk schiet lekker op. Wat een prachtige kleuren heeft de Golf van Mexico! Overal staan hutjes bedekt met palmbladeren waar je met je eigen eten en drinken naar het strand kunt gaan. We stoppen bij één van de laatste strandjes om iets te drinken. Hier is ook een restaurantje bij (Nou ja, een luik aan de overkant van de straat). De jongens gaan even lekker de zee in en we bestellen met z'n allen nog een grote garnalensalade die we delen. De jongen die ons helpt komt telkens terug of we nog iets willen. Hij heeft al snel door dat Bente een beetje Spaans praat en maakt daar graag gebruik van. Met plezier brengt hij uit zichzelf nog een paar bekers ijs om in de inmiddels lauwe cola te doen. Na een uur of 2 is het toch echt tijd om verder te gaan. 
We komen langzaam in andere landschappen terecht, eerst veel gras waar we enkele ranges met koeien zien liggen, daarna een soort moerasgebieden. Sommige stukken weg zijn prima, anderhalf baans waardoor je wel in kunt halen. Sommige stukken zijn echt verschrikkelijk. Iedere paar honderd meter een hobbel die je bijna niet ziet en waar je hooguit met 10 km/u overheen kunt. Ik denk dat we er wel zo'n honderd hebben gehad.
Inmiddels zijn we aangekomen in een nieuwe provincie, Tabasco. We verrijden ons nog in Villahermosa en nemen een eindje verder de verkeerde afslag. In the middle of nowhere komen we gelukkig politie tegen. Zij escorteren ons teug naar de snelweg en tot de volgende afslag die we moeten hebben gaan zelfs de zwaailichten aan! 
Nu is het nog een uur door de binnenlanden. Helaas begint het al donker te worden, dat gaat hier erg snel. Iets na achten zijn we eindelijk waar we denken dat we zijn moeten. Er staat alleen een overkapping met een desk. De jongen legt ons in het Spaans en een klein beetje Engels uit dat we nog 450 meter mee moeten lopen en met een bootje naar onze cabana worden gebracht. Onze bagage mogen we laten staan, die gaat met een touw en katrol de rivier over. Het is echt stikdonker, we hebben geen idee waar we naar toe gaan. We kunnen zelfs de man die ons bootje bestuurt niet zien. Hij zet ons af op een plek waar lampjes branden. Die moeten we volgen. Na een paar honderd meter zien we eindelijk leven, we zijn er! Het is inmiddels bijna 9 uur en gelukkig kunnen we nog iets te eten krijgen nadat we naar onze cabana zijn gebracht. Super leuk weer! Erg eenvoudig, maar helemaal goed. Overal waar we tot nu toe komen is het erg schoon. We gaan terug naar het hoofdgebouw waar we soep, kip met rijst en perzik op siroop na te eten krijgen. Terug in onze cabana's (we hebben er 2 met een tussendeur) blijkt dat de airco bij de kinderen het niet doet. Ties gaat met Mats naar de receptie en ze krijgen gelijk een nieuwe cabana tegenover ons. Het lijkt of we de enige zijn op dit park, het is verder overal donker en stil. En... er is geen WiFi op het park. Dat is toch wel even slikken vooral voor de kinderen. Alle snapstreaks weg! Nu maar slapen, morgen om 9 uur startklaar staan voor het zipplinen tussen de bomen.
 

Foto’s

2 Reacties

  1. Marjet:
    20 juli 2018
    Gefeliciteerd Bente!
  2. Anja:
    20 juli 2018
    Wat een paradijs!! Proficiat Bente