Dag 3 - Fez naar Merzouga

Een aantal dagen geen WiFi gehad, dus we bij deze een aantal dagverslagen achter elkaar. We zijn inmiddels in Marrakesh aangekomen.

Vandaag hebben we een flinke reis voor de boeg. We gaan vandaag naar Mergouza aan de rand van de Erg Chebbi woestijn. Om 9 uur worden we opgehaald door Hassan in z'n witte 4x4. We zijn aangenaam verrast. Een leuke Marokkaan komt op ons af. Gelukkig, want de komende 4 dagen is hij onze gids. De koffers worden op het dak bevestigd en we kunnen vertrekken! Onze eerste stop is na ongeveer 1,5 uur in Ifrane. Deze stad wordt ook wel het Marokkaanse Zwitserland genoemd. De huizen zijn ook een beetje in die stijl gebouwd. In de winter kan hier op 2000 m hoogte worden geskied. Een wereld van verschil met het drukke en volle Fez. Hassan legt ons onderweg van alles uit over het land en de plekken waar we langs komen. Het eerste stuk gaat door de midden-Atlas en is dus bergachtig. We stoppen regelmatig bij mooie plekjes om foto's te maken. Zo ook bij de apen tot groot genoegen van Mats. Het zijn flink verwende apen, ze hebben liever fruit dan nootjes. In de buurt van Midelt maken we een stop om te lunchen bij een hotel. Terwijl we hier zitten komt er een soort zandstorm voorbij. Alle riemen en deuren worden gesloten. Even verderop blijkt het ook flink te hebben geregend. We vervolgen onze weg door prachtige gebieden. We passeren de 'Marokkaanse Grand Canyon' en komen uiteindelijk uit bij de Ziz Vallei. Echt prachtig, een soort 'rivier' van palmbomen met aan beide kanten geelrode rotsen. In Erfoud maken we nog een tussenstop voor Hassan. Hij moet nog even wat bier halen, daarvoor heeft hij Tom nodig. Dat biedt ons de kans om een fles Marokkaanse wijn mee te brengen voor de avond. Hassan vertelt ons onderweg nog van alles over de verschillende bevolkingsgroepen die in Marokko wonen en waaraan je ze kunt herkennen. We rijden nu bijvoorbeeld door een gebied waar veel Arabieren wonen en waarbij de vrouwen compleet in het zwart en gesluierd zijn. De mannen zijn juist weer in het wit gekleed. 
Eindelijk, het is al na zevenen, zijn we ongeveer 5 kilometer voor de zandduinen. We zien ze al prachtig liggen in de verte. Hassan besluit vanaf hier de 'zwarte woestijn' in te rijden. We crossen door de woestijn, een belevenis op zich. De duinen zelf bieden een fascinerend schouwspel. We stoppen op het hoogste punt om nog even te kijken. Aangekomen bij Auberge du Sud zijn we verrast, wat een leuk hotel aan de rand van de duinen! Het is net een duizend-en-één nacht sprookjeskasteel. We worden weer verwelkomd met de heerlijk zoete thee. De meeste mannen zijn gekleed in gewaden met een tulband. De kamers zijn allemaal anders en compleet is stijl. Gelukkig wel met airco want het is hier onnoemlijk heet. Na een duik in zwembad mogen we om 9 uur aanschuiven voor een heerlijke Marokkaanse tajine. Hassan komt nog met een paar vrienden muziek maken, we hebben een erg gezellige, WiFi-loze avond. Om een uur of elf zoeken we 2 aan 2 onze kamer op voor een welverdiende nachtrust.