Negombo en de reis naar Anuradhapura

Gistermiddag zijn we rond een uur of 2 eerst even naar het stand gelopen. Wat een heerlijk windje! Dat 50 meter zo'n verschil kan maken. Mats had echt last van de warmte en hier knapt hij zichtbaar van op. De zee is aan de westkust deze tijd van het jaar redelijk ruw en niet echt geschikt om in te zwemmen, maar vooraan in de golven is het prima te doen. De kids zijn echt aan het genieten, en wij natuurlijk ook. Als we terug zijn worden er 2 tuktuks voor ons gebeld, het lijkt ons wel leuk om iets van de omgeving te zien. De mannen staan er binnen een kwartier en rijden ons eerst naar een pinautomaat en supermarkt. Even wat te snacken en wat fruit inslaan. Ze vragen of we het leuk vinden om naar de vismarkt te gaan. Dat willen we wel! Onderweg stoppen we nog bij de brug over The Dutch Canal (inderdaad, aangelegd door Nederlanders) waar we wat foto's nemen van de prachtig gekleurde vissersboten. Bij de vismarkt aangekomen is de markt al min of meer voorbij, maar we worden nog wel rondgeleid langs het zouten en drogen van de vis. Dit gebeurt op het strand. De vis (sprotjes, sardientjes, tonijn en nog meer) ligt te drogen op matten op het strand. We zien hoe de vis wordt schoongemaakt, gezouten en te drogen gelegd. Een man leidt ons rond. Hij vertelt dat hij 4 dollar per week verdient en graag mensen rondleidt om beter Engels te leren. Hij wil graag in een hotel gaan werken. Door zijn grijze haar en weinig tanden lijkt hij minstens 60, maar hij zal wel jonger zijn. Erg leuk om te zien! We vervolgen onze weg naar een hindoeïstische tempel. Wat een prachtkleuren! Tot slot gaan we nog even langs het strand voor een ijsje. De mannen leveren ons tegen kwart voor 7 weer af, nog net even tijd voor een duik. Om 7 uur staat het eten klaar. Wederom is er heerlijk gekookt! Markus heeft 2 enorme vissen gekocht die hij heeft gegaard in een oven met bananenblad. Heerlijk! Ook de andere gerechten smaken weer super. Wat is het hier toch leuk! We blijven na het eten lekker hangen om nog een paar potjes Uno te spelen. Drinken kun je hier zelf uit de koelkast pakken, alleen even turven. Als de kinderen naar bed gaan delen wij nog een fles bier op onze veranda. Het bier is hier lekker, zelfs ik drink het liever dan wijn. Half liter flessen Lion bier, die delen we dus maar anders is het zo snel lauw.
Na een goede nacht is het tijd om verder te gaan. Volgens Markus is het prima te doen met de bus. Er zijn 2 soorten: de gewone bus en de Aisie bus. Deze laatste heeft airco en bevat maar 30 plekken, ook stopt deze minder vaak. Markus brengt ons om 11 uur naar de hoofdweg en wacht met ons op de bus. Die komen niet op vaste tijden, gewoon wachten en zien welke er komt. We lijken geluk te hebben! Al na 5 minuten kunnen we een Aisie bus aanhouden. Of nou ja, geluk....de bus zit al behoorlijk vol en is erg smal. We passen er nog net bij met onze bagage op schoot. Niet echt comfortabel dus. Sommige mensen knopen een praatje aan, ze zijn allemaal benieuwd waar we naar toe gaan en wat we van hun land vinden. Als de bus moet stoppen springen de mensen er zo ongeveer uit, echt stoppen doet ie niet. Na een uurtje komen we aan in Chillaw. Hier staan echter alleen gewone bussen in de richting die wij moeten hebben, dus stappen we daar maar in. We hebben prima plekken achterin de bus. En ook voor onze bagage is nu meer ruimte. Gelukkig! Als we eindelijk vertrekken stopt de bus alweer binnen 5 minuten. Een hele horde verkopers van snoek, koek en nog meer ondefinieerbare spullen loopt door de bus om spullen te verkopen. Pas als iedereen de bus weer uit is, na een minuut of 10, kunnen we verder. Onderweg zien we allerlei mensen in- en uitstappen. Erg leuk! Vooral de kinderen in hun uniform zijn leuk. De meisjes in een wit bloesje met witte plooirok, de jongens tot een jaar of 12 een wit bloesje met een blauwe korte broek. Oudere jongens dragen een witte lange broek. Voor deze 60 kilometer waar we 2 uur over doen, moeten we met z'n zessen €6,00 betalen. Geen geld dus. Aangekomen in Puttalam blijkt dat er vanaf het station geen bussen richting Anaradhapura gaan. Helaas! Gelukkig staat er bijna gelijk al iemand bij ons die een tuktuk heeft en ons wel samen met een vriend de laatste 75 km wil brengen. Hiervoor betalen we dan €40,00. We vragen of onze bagage dan wel mee kan, volgens hem kan het dus we gaan het maar doen. Het wordt een erg leuk laatste stuk waarbij we langs de rand van het nationaal park rijden. Overal staan borden met 'pas op voor overstekende olifanten', maar helaas zien we die niet. Wel zien we een enorme kudde buffels. De omgeving is soms zelfs een beetje steppe-achtig. Na een kleine 2 uur zetten ze ons keurig af bij het hotel. Nu hebben we wel een duik verdiend na een reis van 6 uur. Dat doen we dan ook. Het eten doen we ook hier. Eigenlijk is dat binnen in een eetzaal, het is een vrij groot hotel. Gelukkig mogen we aan het zwembad eten, de ober vindt ons blijkbaar wel aardig. Het eten is weer prima. Morgen willen we hier wat tempels bezoeken. Anaradhapura is de culturele hoofdstad. Daarna reizen we verder naar Trincomallee, zo'n 100 km verderop. Hoe dat zien we morgen wel! Nu hopen dat ik m'n verhaal geplaatst krijg, de WiFi is hier erg slecht. Foto's gaat dus waarschijnlijk ook niet lukken, die volgen later. Groetjes van ons!